off off

ben artik haberleri okuduktan sonra bir turlu rahat edemiyorum. Hrant Dink'in katillerinin davasi ertelenmis yine, yine bir sey olamamis. Sonra bir de Perihan Magden'in bugunku yazisini okudum uzerine. Okudukca sinirleniyorum, Dink gibi biri, ya da herhangi biri, nasil da goz gore gore olduruluyor anlamiyorum. Birseyler yapmali diye dusunuyorum, cok uzuluyorum bir de, cok. Yeni, ya da sadece bana ozgu bir his degil bu, biliyorum. Bu yuzden de cok bahsetmek de anlamsiz bundan. Insanlar uzuluyor cok, benim kadar, benden de fazla. Oturup aglamak istiyorum ama.

Sonra Myanmar'da olanlari okuyorum. Binlerce kesis oldurulmus diyorlar. Binlerce insani, hem de dunyevi hayattan cekilmis insanlari, kamyonlara doldurup, ormana goturup oldurmusler. Binlercesini. Buradan yapabilecek sey cok az. Yuruyusler var, katilinabilir. Protesto edilebilir. Ama sonra? Onca insan olecek yine de... Orada yasamis bir arkadasim vardi Amherst'de. Onun anlattiklariyla, gazetelerden okuduklarimi bagdastiramiyorum, ayni anda dusunemiyorum.

Eskiden haberleri okuduktan sonra, kisa surede kurtuluyordum bu havadan, kendimi suclu hissede hissede. Artik daha uzun suruyor kendime gelmem.