Sikintili

Dun aksamdan beri adeta hareket etmek istemiyorum. Yorgun degilim fiziksel olarak, ama hic birsey yapasim yok. Ofisten cikip eve gittim dun, Merve'yle biraz konustum, sonra da kosmak icin hazirlanip disari ciktim. Aslinda gecen hafta basladigimdan beri kosma isi kolaylasiyordu gitgide, ama bu sefer ilk gunku kadar bile kosamadim. Eve gelip, resmen zorla dusa girdim. Aksam Ilke'ye gittim is yapmaya ama cenem dustugu icin ne kendim birseyler yapabildim ne de ona is yaptirdim.

Bu sabah da yine oyle hevessizim. Projesini devralip devam ettirecegim cocugun bugun son gunu, ve benim ona sormam gereken sorular var. Ama kalkip da yanina gitmek hic gelmiyor icimden. Tam olarak tembellik de degil bu, cunku su icmek bile istemiyorum, oyle bir hevessizlik yani.

Saat 12 olsun da, yemek yiyeyim sonra da gidip otobuse bineyim istiyorum New York'a giden. Yarin hayatimda ilk defa Broadway'de bir muzikale gidecegim. Amherst'ten, cok da yakin arkadasim olmayan bir cocukla. Ondan once de Amrit'le New York'ta dolasacagiz, bir sergiye gidecegiz.

Merve tercihlerinin cogunu yapmis. Ilk baslarda cok geriliyordu, nasil yapcam ben bunu diye, cunku sistem sanirim daha da cok karismis. Ben hic yardimci olamiyorum cunku ne puanlamadan haberim var, ne de lisede TMci olmadigim icin bolumlerden. Mert ve Erkan'dan yardim istedik ama bilmiyorum onlarla konustu mu Merve. Dersaneye (dershane?) gitti sanirim, oradaki ogretmenlerle konustu. Istanbul, Ankara, Eskisehir, Izmir, Canakkale, Kocaeli, Bursa yazmis. Annem uzaklara gidecek diye cok endiseli. Ben buraya gelirken de bu kadar endiseli miydi acaba?

Iki saatim kalmis gitmeden once, bari gidip cocukla konusayim, ogreneyim bu isler nasil oluyor.