Tren

Bizim ev tam tren raylarinin yaninda. Resmen onumuzden geciyor trenler. Zaten cok sik tren gecmiyor, bu ulkede cok kullanilmiyor cunku tren ama gecenlere de alismistim, hic duymuyordum geceleri. Artik her gecen trene uyanmaya basladim. Gece 4'te var mesela bir tane, yuk treni sanirim, 2-3 aksamdir uyaniyorum. Sonra bir de 6 gibi var. Simdi de bir tane gecti. Trenin sesinden ote, raylar yolla kesistigi icin, bir de kirmizi isiklar yanip sonuyor ve bir zil caliyor, tam benim odamin onunde diyebiliriz. Bir de, sanirim 4'te olan gecerken, bu zil sesinden baska bir ses de duydum. Bir tarz yanki. Zilden daha yuksek bir ses. Uykumun arasinda, yanlis giden birseyler olduguna inanmistim, hatta durmadan cama baktim, benim yuzumden mi diye. Neden aylar sonra trenleri yeniden duymaya basladim anlamiyorum.

Dersler bitti, iki adet finalim bir de son odevimin bir parcasi var. Finallerle ugrasmaya basladim, ama nedense kafami toparlayip da dogru duzgun bir ilerleme gosteremiyorum. Oturup bir guzel listeler yapiyorum, once sunu bulurum, sonra oradan bunu bulurum diye ama bir turlu olmuyor, aklim baska seylere gidiyor, e ama onu nasil bulacam ki falan derken olmadik bir bolumu okumaya basliyorum kitaptan. Sonra da zaman harcadigimi dusunup daha cok panik oluyorum.

Dun gece, Karsi Pencere'yi izledim. Ferzan Ozpetek'in adini hep duyuyordum ama hic bir filmini izlememistim daha once. Simdi ne diyecegimi bilemedim film hakkinda. Hikayesi cok guzel kurgulanmis, izlerken de zevk aldim. Bundan baska birsey diyemiyorum. Canercim, ben de Little Miss Sunshine'i izledim, Northampton'da sinemada gosterirlerken. Bak o filme bayilmistim.

Bu sabah ilk defa okulda olmam gereken bir saat yok. Kutuphanedeki saatler finaller basladi diye degisti, cumartesi calisacam bundan sonra ilk. Dun itibariyle sabah 8'deki dersim de bitti. Bir daha o saatte verilen bir dersi asla almam. Dersi dinlemeyi birak, kendimi uyanik tutmak icin ugrasmam gerekiyordu, ozellikle son yarim saatinde.